Werk, arbeid, beroep, baan
Veel mensen zijn niet (meer) gelukkig in hun werk.
Geschreven augustus 2007; laatste bewerking april 2023
Ben jij nog wel gelukkig op en in je werk?
Je kent vast wel iemand in jouw omgeving, of misschien ervaar je dit zelf.
Deze mensen zouden het liefst vanavond nog willen stoppen en nooit meer terugkomen op die werkplek.
Toch zetten deze mensen dezelfde avond hun wekker aan en zorgen dat ze de volgende morgen op tijd op
hun werkplek verschijnen.
Wat drijft deze mensen (of jou) om tegen hun gevoelens en verlangens in,
toch te doen wat ze niet (meer) willen?
Als ik hiernaar vraag is het antwoord steevast dat ze nu de zekerheid van een inkomen hebben.
Het lijkt op de spreuken" Je weet nu wat je hebt,
je weet niet wat je krijgt" en "geen oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt." Of: "blijf zitten waar je zit en verroer je niet". Afgemat en vlak is hun gesprek over de situatie waarin ze zich bevinden, hun lichaamstaal is star en teruggetrokken.
Als ik deze mensen vraag zich voor te stellen
dat ze een goldcreditcard bezitten met een saldo dat nimmer opgaat
en ze helemaal hun verlangens kunnen uiten, dan weten ze precies hoe het moet veranderen.
Hun ogen beginnen te glimmen bij die gedachte en de levendigheid keert terug, ze gaan gepassioneerd praten en hun hele lichaam doet mee. Ja ze weten wel waar hun passie ligt en waar ze goed in zijn, waar ze desnoods s’nachts het bed voor uit willen komen.
Maar ja, de realiteit is anders en daarom zetten ze hun wekker weer voor de volgende morgen.
Laat ik ter verduidelijking een voorbeeld geven. Zo probeerde Bert na zijn studie zijn full-time carrière op te bouwen. Hij was zelf een zorgvuldige dienstverlenende daadkrachtige man. Hij bezat heel wat prachtige kwaliteiten maar had moeite om onder leiding van een onzorgvuldige manager te werken. Op het moment dat hij "de" carrièresprong wilde maken kwam hij in conflict met zijn
leidinggevende en werd hierdoor ontslagen.
Hij belandde via bemiddeling bij een bedrijf dat zich niet dienstverlenend opstelde, maar ja een baan was een baan en hij nam het aan.
Jaren later breekt dit hem op, alles wat hij met zijn daadkracht voor elkaar probeert te krijgen wordt in de kiem gesmoord door procedures, regels en naar elkaar toeschuiven van dikke dossiers. Ook zijn dienstverlenende karakter wordt zwaar op de proef gesteld, want het bedrijf heeft lak aan haar klanten. Het bedrijf zit in een monopolypositie en de klant is zeker geen koning, meer een melkkoe.
Als Bert dezelfde mentaliteit had als zijn werkgever, winst over de rug van een zwakkere, dan zou hij het naar zijn zin hebben. Nu zijn de belangen tegengesteld en dat breekt op. Hij denkt zelf dat hij te oud is om nog ergens anders aangenomen te worden (50+). Langzaam sterft een stukje arbeidsvreugde en levensvreugde af. Hij hoopt nu op een prijs in de loterij om nooit meer te hoeven werken, intussen zet hij de wekker voor de volgende morgen.
Zo is Roos op een full-time positie beland waarbij de hiërarchie sterk speelt, ook zij is 50+. Zij voelt dat het kleed als het ware onder haar voeten weggetrokken wordt door jongere carrièremakers. Zij heeft als karaktereigenschap (art. 94) zuiverheid en respect, terwijl in haar omgeving schijnheiligheid en respectloosheid de overhand heeft. Ze klaagt dat de mensen zo gemeen zijn. Ze heeft een huis en een kind om voor te zorgen. Ook zij zet haar wekker voor de volgende morgen.
Nog meer voorbeelden uit de praktijk:
Sylvia haat haar baan, ze wil eigenlijk iets met kinderen en sierraden, maar haar plan blijft steken.
Adrie weet het nog niet, ze geeft haar relatie (art. 50) de schuld en zet geen stap om iets te veranderen.
En Joop hij is een filosoof die in een vrachtwagen zit, omdat hij nu eenmaal geld moet verdienen.
Lia zakt weer in haar depressies (art. 20) en blijft in de wao.
Conny blijft zoeken, nog meer opleidingen en workshops.
Zo blijven ze waar ze zitten en wachten tot de wekker gaat.
Wat ze niet beseffen is: dat tegen het gevoel inwerken schadelijk is. Een innerlijk conflict van plichtsbesef, angst, stagnering, verantwoordelijkheidsgevoel. Op den duur kan het systeem het niet meer aan! Veel ziektebeelden zoals vermoeidheid, concentratieverlies, hoofdpijn of spanningen zijn terug te voeren naar de stagnering.
De spirituele groei zit in de knel omdat de ziel, diep van binnen iets anders wil. Als daaraan geen gehoor wordt gegeven, zal de ziel er voor zorgen dat er een verandering op gang komt. Vaak gebeurt het dan op een minder aangename wijze. Beter is het om de signalen die er zijn op te volgen.
Moet er achter jouw huidige werk ook een punt worden gezet? Signalen hiervoor zijn:
- Minder interesse voor de ontwikkelingen in het werk of vakgebied
- Het gevoel op een verkeerde plek te zitten (meer of minder te kunnen)
- Als je voor de zoveelste keer dezelfde herhalingsoefening aan het doen bent
- Het maakt geen enkel verschil wat je uitvoert
- Dag doorkomen, tijd rekken, doen alsof je bezig bent, kantjes aflopen
- Extreem verlangen naar weekend of vakantie
- Begonnen aan het aftellen tot aan de vut of prepensioen
- Stagnatie in carrière als op een begeerde plaats iemand benoemd is die voorlopig niet weg zal gaan.
Is bovenstaande op jou van toepassing?
Ga voor jezelf na waarom je geen stappen zet om iets te veranderen.
Ik kan je aanraden om onderstaande boeken te lezen.
Deze boeken helpen je om bewust te worden van uw situatie.
En ondersteunen je om te komen tot een verandering, zodat je gaat doen wat je werkelijk wilt.
Overspannen door je baas van Rigo van Meer ISBN 90-215-3981-0
Nooit meer werken, Marjan van Lier ISBN 90-274-6591-6
Wakker worden op je werk, Marjan van Lier ISBN 90-274-8463-5
Vraag en het wordt gegeven, Esther en Jerry Hicks ISBN 90-75636-54-7
LEES OOK: Heb jij weleens van innerlijke saboteurs gehoord? (art. 127)
|
